Love blood รักฝังเขี้ยว

คุณเคยได้ยินเรื่องเล่าในตำนานของเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่อาจพิสูจน์ได้ในทางวิทยาศาสตร์อย่างแวมไพร์และศัตรูคู่แค้นอย่างไลแคนท์อย่างบ้างไหม ถ้าเอาตามภาษาบ้านๆ มันก็คือผีดูดเลือดและมนุษย์หมาป่า ที่ตามตำนานเล่าขานต่อกันมาพวกมันสองสายพันธุ์จะไม่อยู่ร่วมกัน แถมจะออกไปในทางที่เป็นศัตรูต่อกันสะด้วยซ้ำ ส่วนสาเหตุนั้นบ้างก็ว่าเป็นเพราะมนุษย์หมาป่านั้นชอบไล่ฆ่าพวกตัวซีด บ้างก็บอกว่าเพราะมนุษย์หมาป่านั้นตัวเหม็น หรือแม้แต่เรื่องเล่าในอดีตที่ว่าแวมไพร์และไลแคนท์เคยต่อสู้ทำสงครามกันหากแต่ศึกในครั้งนั้นฝ่ายเจ่าราชาแห่งแวมไพร์เป็นฝ่ายเพลียงพล้ำจนทำให้เจ้าราชาไลแคนท์สามารถกัดคอเจ้าราชาแวมไพร์จนขาดกระเด็นออกจะตัวได้ แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าราชาแวมไพร์ขึ้นชื่อว่าเป็นอมตะไม่มีวิธีใดสามารถฆ่าให้ตายได้ แต่นั้นก็ไม่ใช่กับประชากรทั่วไปของทั้งสองฝ่ายที่มีส่วนล้มตายและเจ็บหนักพอๆ กัน ศึกสงครามในครั้งนั้นจึงยุติลงโดยการตกลงกันว่าสองเผ่าพันธุ์จะไม่ยุเกี่ยวก้าวก่ายกันและกันอีก สุดท้ายแล้วทั้งหมดที่กล่าวมามันก็เป็นแค่เรื่องเล่าปรัมปราที่ไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริงอีกทั้งหลักฐานที่สามารถใช้หลักวิทยาศาสตร์ในการพิสูจน์ยืนยันก็ไม่มี  อาศัยเพียงคำพูดต่อปากกันมาเเละส่งต่อความเชื่อกันรุ่นสู่รุ่นก็เท่านั้น...

 แต่ถ้าเกิดโชคชะตาเล่นตลกให้คุณต้องใช้ชีวิตร่วมกันกับพวกเค้าเหล่านั้น การเอาชีวิตรอดคงเป็นเรื่องสนุกน่าดู....

 ตุ๊บ!!....เสียงปิดหนังสือดังขึ้นจากการที่สองมือขาวเรียวสวยประกบเข้าหากัน  อาร์เดว เบรเดรน พลางคิดในใจว่าช่างเป็นเรื่องที่งมงายเสียจริง ก่อนก้มมองนาฬิกาข้อมือที่บ่งบอกเวลาว่าอีกไม่กี่นาทีก็ถึงเวลาเลิกเรียนเเล้ว เจ้าตัวจึงได้หันไปสกิดเพื่อนชายตัวดีของตนที่ตั้งใจนอนหลับจนน้ำลายไหลลงใส่โต๊ะที่เจ้าตัวฟุบหน้าใส่คนที่พึ่งตื่นนอนหาวอ้าปากกว้างพร้อมทั้งหันมามองตาขวางใส่เพื่อนของตนที่ปลุกโดยการใช้ฝ่ามือฟาดเข้าที่หัวของตน

“อ่านหนังสือแนวนี้อีกล่ะ เดียวก็เก็บเอาไปฝันอีกหรอกเดว” วิสกี้ ดีแลน เพื่อนซี้สนิทคนเดียวของอาร์เดวเอ่ยเตือนเจ้าตัวเนื่องจาก อาร์เดว นั้นชอบฝันแปลกๆ อีกทั้งความฝันที่ว่านั้นก็ซ้ำๆ เดิมๆ มาตลอดจนตอนนี้ทั้งคู่อายุจะครบ 18 ปี แล้ว ซึ่งวิสกี้คิดว่าทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเจ้าตัวชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เนี่ยเเหละ

“ไร้สาระน่า มันจะเกี่ยวกันได้ยังไง ไปเถอะได้เวลาเลิกเรียนเเล้วเดี๋ยวไปทำงานสายนะ” วิสกี้ที่ได้ยินดังนั้นก็ทำตาโตพร้อมรีบเก็บของกวาดลงกระเป๋าก่อนจะพากันเดินออกจากห้องเรียนและไปรอรถประจำทางเหมือนปกติทุกวัน